Κανόνες προφοράς-τονισμού. Regole di pronuncia particolari- Regole principali di accentazione

 Regole di pronuncia particolari

1. La lettera σ, all'inizio o nel mezzo di una parola, quando è seguita da β, γ, δ, λ, μ, ν, ρ, si pronuncia come una z sonora, come nelle parole σβούρα, σγουρός, εισροή, che si pronunciano ζβούρα, ζγουρός, ειζροή.

2. La lettera γ, prima di χ, nel mezzo di una parola, si pronuncia come ν. Ad esempio, le parole άγχος,  συγχαρητήρια (stress, congratulazionisi) pronunciano άνχος, συνχαρητήρια.

3. Le combinazioni αυ, ευ, ηυ si pronunciano av, ev, iv quando sono seguite da una vocale o dalle consonanti γ, δ, ζ, λ, μ, ν, ρ.
Esempi:

• Παύλος → Pavlos
• παύω → pavo
• αύριο → avrio
• εφηυβρα → efivra

Le combinazioni αυ, ευ, ηυ si pronunciano af, ef, if quando sono seguite dalle consonanti κ, π, τ, θ, χ, σ, ξ, ψ  si trovano alla fine di una parola.
Esempi:

• αυτός → aftos
• ταυ → taf
• ευχαριστώ → efcharistó

 

4. Γ+ε, -αι -ι, -η, -υ, -οι, -ει:  la pronuncia è come yes, year in inglese. γερός->γ(ι)ερός.

 Γγ, γκ, +ε, -αι -η, -υ, -οι, -ει: la pronuncia è come girl, game in inglese.  εγκέφαλος-> εγκ(ι)έφαλος, έγκυος-> έγκ(ι)υος

Κ+ε, -αι , -ι, -η, -υ, -οι, -ει: la pronuncia è come care, kept, king in inglese. καιρός-> κ(ι)αιρός, κήπος->κ(ι)ήπος

Χ+ ε, αι, ι, η, υ, οι, ει: la pronuncia è come here, help in inglese. χείλη->χ(ι)είλη, χέρι->χ(ι)έρι

5.Quando le consonanti π, σ, τ,  compaiono insieme a determinati vocali, dittonghi o combinazioni vocaliche, si pronuncia il suono χ tra di loro:

• ποιος → p(χ)oios, chi / quale
• τέτοια → tét(χ)oia,  tale
• πια → p(χ)ia, più
• ίσιος → ís(χ)ios,dritto

Quando abbiamo insieme la consonante δ  con determinati dittonghi o combinazioni vocaliche, si pronuncia il suono γ tra di loro:

• ίδιος → id(γ)ios

6. Dittonghi: Due vocali, quando si trovano insieme in una parola e si pronunciano in un’unica sillaba, formano un dittongo (δύο + φθόγγος, "due suoni").

I dittonghi si dividono in principali e secondari.

I dittonghi principali sono: αη, οη, αϊ (άι), οϊ (όι).
Esempi: αηδόνι (usignolo), βόηθα (aiuta), αϊτός (aquila), κοροϊδεύω (prendere in giro).

I dittonghi secondari sono le combinazioni di ι, υ, οι, ει con una vocale successiva (o un digramma), che si pronunciano in un’unica sillaba (p.e. ια, υα, οιο, εια).
Esempi: Γιάννα (Gianna), ποιος άδειασε τη γυάλα; (Chi ha svuotato la boccia?).

Altri dittonghi secondari: ήλιος (sole), ελιές (olive), παλιού (del vecchio), ποια (quale), ποιοι (quali), ποιες (quali), ποιους (quali), άδειες (vuote), άδειοι (vuoti), δίχτυα (reti), διχτυού (della rete), ecc.

Provate a leggere le seguenti parole

ασβός → tasso

σβέρκος → nuca

εγχείρηση → operazione chirurgica

συγχωρώ → perdonare

παύλα → trattino

παύση → pausa

πεύκο → pino

αύξηση → aumento

γέρος → vecchio

έγκαιρος → tempestivo

κερί → cera

χέρι → mano

κάποια → qualche 

ποια; → quale?

τέτοια → tale 

Le regole principali di accentazione della lingua greca

(Κύριοι κανόνες τονισμού της ελληνικής γλώσσας)

Regola (Κανόνας)	Esempio in greco (Παράδειγμα στα ελληνικά)
Le parole greche hanno sempre un accento su una vocale. (Οι ελληνικές λέξεις έχουν πάντα τόνο σε ένα φωνήεν.)	φίλος, δάσκαλος, νερό
L’accento può essere sull’ultima, penultima o terzultima sillaba. (Ο τόνος μπορεί να είναι στην τελευταία, προτελευταία ή προπροτελευταία συλλαβή.)	παιδί, καρέκλα άνθρωπος,
Le parole monosillabiche di solito non hanno accento, tranne alcune eccezioni. (Οι μονοσύλλαβες λέξεις συνήθως δεν τονίζονται, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις.)	Eccezioni: πού (dove), πώς (come), ή (o)
Articoli, preposizioni, congiunzioni non hanno accento. (Λέξεις, όπως άρθρα, προθέσεις και σύνδεσμοι, δεν τονίζονται.)	ο, η, το, τη, στον, να, για
Se una parola accentata è seguita da un’enclitica, può prendere un secondo accento. (Αν μια τονισμένη λέξη ακολουθείται από εγκλιτική, μπορεί να πάρει δεύτερο τόνο.)	Ο άγγελός μου (il mio angelo)
Ι dittonghi [αη, οη, αϊ (άι), οϊ (όι)], hanno l' accento sulla prima o seconda vocale. (Όταν ο τόνος πέφτει σε δίφθογγο, βρίσκεται στο πρώτο ή δεύτερο φωνήεν.)	βοήθεια (aiuto), ρολόι (orologio)
Alcune volte  Sopra alcuni dittonghi, a volte ci sono i dieresi. Questo accade per distinguere la pronuncia di un dittongo (καϊκι → kaïki) da una vocale doppia (καιρός → kerós).(Κάποιες φορές πάνω από δίφθογγους υπάρχουν διαλυτικά. Αυτό συμβαίνει για να ξεχωρίσουμε την προφορά ενός δίφθογγου (καϊκι) από ένα δίψηφο φωνήεν (καιρός).)	χαïδεύω (accarezzare), καïμός (nostalgia)

 

 

Frasi per esercitarsi con l’accento in greco

(Φράσεις για εξάσκηση στον τονισμό στα ελληνικά)

Regola (Κανόνας)	Frase in greco (Φράση στα ελληνικά)	Frase in italiano (Φράση στα ιταλικά)
Le parole greche hanno sempre un accento tonico su una vocale. (Οι ελληνικές λέξεις έχουν πάντα τόνο σε ένα φωνήεν.)	Το σπιτι μου ειναι μεγαλο	La mia casa è grande.
	Ο δασκαλος εξηγει καλα	L’insegnante spiega bene.
L’accento può essere sull’ultima, penultima o terzultima sillaba. (Ο τόνος μπορεί να είναι στην τελευταία, προτελευταία ή προπροτελευταία συλλαβή.)	Αγορασα εναν υπολογιστη	Ho comprato un computer.
	Το λεωφορειο αργει σημερα	L’autobus è in ritardo oggi.
Le parole monosillabiche di solito non hanno accento, tranne alcune eccezioni. (Οι μονοσύλλαβες λέξεις συνήθως δεν τονίζονται, εκτός από ορισμένες εξαιρέσεις.)	Που πας τοσο βιαστικα	Dove vai così di fretta?
	Δεν ξερω πως εγινε αυτο	Non so come sia successo.
Αrticoli, preposizioni, congiunzioni) non hanno accento. (Λέξεις, όπως άρθρα, προθέσεις και σύνδεσμοι, δεν τονίζονται.)	Το βιβλιο ειναι πανω στο τραπεζι	Il libro è sul tavolo.
	Θα παω στη δουλεια αυριο	Domani andrò al lavoro.
Le parole enclitiche (pronomi personali atoni, certe forme verbali) non hanno accento proprio e si appoggiano alla parola precedente. (Οι εγκλιτικές λέξεις, όπως οι άτονοι προσωπικοί αντωνυμίες και ορισμένες ρηματικές μορφές, δεν έχουν δικό τους τόνο και στηρίζονται στην προηγούμενη λέξη.)	Δωσε μου* το μολυβι	Dammi la matita.
	Μου* ειπε ενα μυστικο	Mi ha detto un segreto.
Se una parola accentata è seguita da un’enclitica, può prendere un secondo accento. (Αν μια τονισμένη λέξη ακολουθείται από εγκλιτική, μπορεί να πάρει δεύτερο τόνο.)	Αυτός ειναι προγονος  μου*	Lui è il mio antenato.
	Δικος της ειναι το βιβλιο	Il libro è suo.
Quando il tono cade su un dittongo, puo essere sulla prima o seconda vocale. (Όταν ο τόνος πέφτει σε δίφθογγο, βρίσκεται  στο πρώτο ή δεύτερο φωνήεν.)	Η γειτονια μας ειναι ομορφη	Il nostro quartiere è bello.
	Παει στη δουλεια καθε πρωι	Va al lavoro ogni mattina.
Se due vocali devono essere pronunciate separatamente, si usano i dieresi (¨). (Αν δύο φωνήεντα πρέπει να προφερθούν ξεχωριστά, χρησιμοποιούνται διαλυτικά (¨).)	Ο Μαιος ειναι ανοιξιατικος μηνας	Maggio è un mese primaverile.
	Το παιδι ζωγραφισε ενα καικι	Il bambino ha disegnato una barca.
Se una parola con dieresi ha anche un accento, questo va sempre sulla seconda vocale. (Αν μια λέξη με διαλυτικά έχει και τόνο, αυτός τοποθετείται πάντα στο δεύτερο φωνήεν.)	Το πρωι ξυπναω νωρις	Al mattino mi sveglio presto.
	Χαϊδευει το σκυλο του	Accarezza il suo cane.